ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ;

Τα τελευταία τρία χρόνια, προωθούνται αλλαγές στην Παιδεία στη χώρα μας, οι οποίες πρόκειται να αλλάξουν ριζικά τον χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αλλαγές που θα επηρεάσουν τη λειτουργία των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και θα έχουν σημαντικές συνέπειες στην ελληνική κοινωνία συνολικά.

Το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έχει δεχθεί τεράστιο πλήγμα και αλλεπάλληλες επιθέσεις. Επιθέσεις που γίνονται μεθοδευμένα με σκοπό την απαξίωση του δημόσιου χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τον μαρασμό των ελληνικών δημόσιων Πανεπιστημίων.

Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Κυβερνώντος Κόμματος και του κ. Καραμανλή για την αύξηση των Δαπανών για την Παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π., από το πρώτο έτος της διακυβέρνησης του, παρατηρήσαμε τη συνεχή υποχρηματοδότηση των Δημόσιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της Χώρας μας και τις περικοπές των πιστώσεων συμβασιούχων καθηγητών. Η κυβέρνηση έπειτα από ένα στημένο και εικονικό διάλογο για την Παιδεία, ξεκίνησε ολομέτωπη επίθεση στο δημόσιο Πανεπιστήμιο το καλοκαίρι του 2005, με σκοπό να μην υπάρξουν συντονισμένες αντιδράσεις από το Φοιτητικό Κίνημα.

Το πρώτο βήμα ήταν η κατάργηση του ΔΙΚΑΤΣΑ και η αντικατάσταση του από τον ΔΟΑΤΑΠ που είχε ως αποτέλεσμα την αναγνώριση της τριετούς φοίτησης ιδιωτικών και δημόσιων ιδρυμάτων του εξωτερικού (κέντρα μη επαρκούς εκπαιδευτικής κατάρτισης) και την εξίσωση τους με τα ελληνικά δημόσια Πανεπιστήμια τόσο σε ακαδημαϊκό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο επαγγελματικών δικαιωμάτων.

Επίσης, η θεσμοθέτηση των Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης, που είναι προγράμματα για τη δια βίου εκπαίδευση διάφορων κατηγοριών πτυχιούχων, αποτελεί την πρώτη προσπάθεια της Κυβέρνησης για τη νομική κατοχύρωση ιδιωτικής παροχής εκπαίδευσης από τα δημόσια Πανεπιστήμια. Τα Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης θα έπρεπε να είχαν κοινωνικό χαρακτήρα και να συνέβαλαν στην αντιμετώπιση της ανεργίας των ελλήνων πολιτών, προσφέροντας τη γνώση δωρεάν με βάση ένα σύστημα κοινωνικών και οικονομικών κριτηρίων. (άνεργοι πτυχιούχοι γονείς, πτυχιούχοι με χαμηλά εισοδήματα, πτυχιούχοι με ειδικές ικανότητες κ.λ.π.).

Η θεσμοθέτηση της Αξιολόγησης των ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης είναι επιτακτική ανάγκη για την περαιτέρω ανάπτυξη των Δημόσιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας μας. Η Θεσμοθέτηση ενός συστήματος Αξιολόγησης με ακαδημαϊκά κριτήρια που θα έχει ως σκοπό να αξιολογήσει το εκπαιδευτικό έργο των ιδρυμάτων αλλά και τη διαχείριση των πόρων τους από την εκάστοτε διοίκηση για να εντοπίσει τις ελλείψεις. Να καταγράψει τα προβλήματα τους και να οδηγήσει στην αναβάθμιση τους και τέλος να εξισορροπήσει τους τίτλους σπουδών των τμημάτων των δημόσιων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας μας τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Δυστυχώς όμως η Κυβέρνηση με τον Νόμο που ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι, έχει ως στόχο να εφαρμόσει ένα σύστημα αξιολόγησης που θα κατηγοριοποιεί τα πτυχία με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Ένα σύστημα Αξιολόγησης που θα έχει ως στόχο την περαιτέρω υποχρηματοδότηση των Δημόσιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και σε συνδυασμό με την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, να απαξιώσει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και να το οδηγήσει στον μαρασμό. Με την αξιολόγηση θα δημιουργήσει ένα κομματικό-κρατικό μηχανισμό που θα έχει ως στόχο την αποποίηση των ευθυνών των κυβερνήσεων και των Πρυτάνεων, για την υποχρηματοδότηση και την κακοδιαχείριση αντίστοιχα.

Οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης για την Παιδεία και την εκπαίδευση συνεχίστηκαν με την εξαργύρωση προεκλογικών ρουσφετιών στην ηγεσία της Εκκλησίας, με την Ανωτατοποίηση των ιερατικών Σχολών και την ακαδημαϊκή εξισορρόπηση τους με τα Δημόσια Πανεπιστήμια.

Πριν από ένα χρόνο, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησε να προχωρήσει σε αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, βρήκε σθεναρή αντίδραση τόσο από το Φοιτητικό Κίνημα, όσο και από όλους τους Εκπαιδευτικούς Φορείς με αποτέλεσμα να μην καταθέσει το Νομοσχέδιο για την αλλαγή του Νόμου Πλαίσιο για τη λειτουργία των Ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Σε αυτό το σημείο, η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» της Κυβέρνησης του κ. Καραμανλή βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο της, ενώ παράλληλα το Φοιτητικό Κίνημα και συνολικά η εκπαιδευτική κοινότητα αντιστέκεται και εκφράζει την αντίθεση της στην αναθεώρηση του επίμαχου σημείου του άρθρου 16 που θα επιτρέψει την ίδρυση Ιδιωτικών – Μη Κρατικών Πανεπιστημίων στη Χώρα μας.

Έπειτα λοιπόν από ένα καλοστημένο και εικονικό δημόσιο διάλογο και παρά τις αντιδράσεις τόσο της αντιπολίτευσης, όσο και της εκπαιδευτικής κοινότητας και των Φοιτητών, η Κυβέρνηση προχώρησε στην κατάθεση του επικείμενου Νομοσχεδίου στη Βουλή.

Τα βασικά σημεία του Νομοσχεδίου για την αλλαγή του Νόμου Πλαισίου για τη λειτουργία των Ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι τα παρακάτω:

1. Μεταφορά της αρμοδιότητας της άρσης του Ασύλου από την Επιτροπή Ασύλου στο

Πρυτανικό Συμβούλιο, όπου θα αποφασίζει πλειοψηφικά
2. Διαγραφή των φοιτητών που δεν ολοκληρώνουν τα Προγράμματα Σπουδών τους στο

διπλάσιο χρόνο από τα καθορισμένα χρονικά όρια φοίτησης.
3. Καθολική ψηφοφορία στην ανάδειξη Πρυτανικών Αρχών.
4. Αξιολόγηση των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και σύνδεση της με τη

χρηματοδότηση τους.
5. Τοποθέτηση οικονομικού manager – Γενικού Γραμματέα.

Σχολιάζοντας τα παραπάνω σημεία του Νομοσχεδίου:

1. Το υπάρχον νομικό πλαίσιο ορίζει ότι το Άσυλο μπορεί να αρθεί είτε με ομόφωνη απόφαση της Συγκλήτου, είτε με ομόφωνη απόφαση της επιτροπής Ασύλου. Η επιτροπή αυτή αποτελείται από τον Πρύτανη, έναν εκπρόσωπο των Μελών ΔΕΠ και έναν εκπρόσωπο των φοιτητών, που εκλέγονται από τη Σύγκλητο και είναι αντιπροσωπευτική προς τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας. Στην ουσία αυτό που προτείνει το Υπουργείο και η Κυβέρνηση συνολικά είναι να μεταφερθεί η αρμοδιότητα της άρσης του Ασύλου στο Πρυτανικό Συμβούλιο το οποίο θα αποφασίζει κατά πλειοψηφία. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό καθώς θα φτάσουμε στο σημείο της «ποινικοποίησης» των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων και των πολιτικών ελευθεριών. Παράδειγμα, μία κατάληψη Συλλόγων Φοιτητών για ένα πολιτικό θέμα που αφορά την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα μπορεί να κηρυχθεί παράνομη από το Πρυτανικό Συμβούλιο και να αποφασιστεί άρση του Ασύλου αφού θα αποφασίζεται πλειοψηφικά, δηλαδή μόνο από τις εκάστοτε Διοικήσεις των Ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά έχουμε αλλοίωση και κατάργηση του θεσμού του Ασύλου που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάργηση της συνδικαλιστικής δράσης και της πολιτικής έκφρασης και ελευθερίας μέσα στα Πανεπιστήμια!

2. Το επιχείρημα για το συγκεκριμένο σημείο του Νομοσχεδίου είναι χαρακτηριστικά ότι δεν μπορεί να «πληρώνει» ο έλληνας φορολογούμενος τους «Αιώνιους Φοιτητές», το οποίο είναι αναληθές και αποπροσανατολιστικό. Κανένας φοιτητής με το πέρας του ν + 2 ετών Σπουδών του δεν έχει δικαίωμα για καμία κοινωνική παροχή, δηλαδή δωρεάν σίτιση, δωρεάν στέγαση, συγγράμματα κ.λ.π. Καμία κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να αναφέρεται στην «αιώνια φοίτηση» αφού οι κοινωνικές και οικονομικές παροχές προς τους οικονομικά αδύναμους φοιτητές είναι ελάχιστες με αποτέλεσμα να μην έχουν την δυνατότητα να ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις των σπουδών τους και να ολοκληρώνουν στα καθορισμένα όρια φοίτησης.

3. Όσον αφορά το θέμα της ανάδειξης των πρυτανικών αρχών από τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας καθώς επίσης και την καθολική ψηφοφορία των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών και την αναγωγή στο ποσοστό που αντιστοιχεί στο σύνολο των μελών ΔΕΠ, πρέπει να σημειωθεί ότι η συμμετοχή των προπτυχιακών φοιτητών μειώνεται. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (στην συντριπτική τους πλειοψηφία) μεθοδευμένα προσπαθούν να περάσουν στην ελληνική κοινωνία ότι οι παρατάξεις και οι φοιτητές είναι διεφθαρμένοι και συναλλάσσονται με τα υποψήφια Πρυτανικά Σχήματα με σκοπό την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να συμβαίνει. Δεν γίνεται όμως καμία αναφορά για τις συναλλαγές των καθηγητών με τα υποψήφια πρυτανικά σχήματα, όπου σε αυτές τις περιπτώσεις οι συναλλαγές αφορούν εκτός από το «μοίρασμα της εξουσίας» και ερευνητικά προγράμματα πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Η διαφθορά και η ηθική συνδέονται με το ήθος και την αξιοπρέπεια των ατόμων και όχι με την ηλικία. Με το ίδιο λοιπόν σκεπτικό θα έπρεπε να μειωθεί και η συμμετοχή των «άφθαρτων καθηγητών». Eπίσης η τετραετής θητεία των Πρυτανικών Αρχών παράλληλα με την τετραετή φοίτηση στα περισσότερα Πανεπιστημιακά Τμήματα, δεν δίνει τη δυνατότητα στους φοιτητές να την κρίνουν, και να την ανανεώσουν ή να την αποδοκιμάσουν αντίστοιχα. Επομένως ο απώτερος σκοπός της Κυβέρνησης είναι οι φοιτητές να μην έχουν κανένα απολύτως λόγο στην εκλογή Πρυτανικών Αρχών.

4. Η σύνδεση της αξιολόγησης με την χρηματοδότηση, γνωστοποιεί την πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας και της Κυβέρνησης συνολικά, όσον αφορά το στόχο της αξιολόγησης των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Ένα σύστημα Αξιολόγησης που θα έχει ως στόχο την περαιτέρω υποχρηματοδότηση των Δημόσιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και σε συνδυασμό με την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, να απαξιώσει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και να το οδηγήσει στον μαρασμό.

5. Η οικονομική διαχείριση των Πανεπιστημίων είναι προς το παρόν ευθύνη των αρμόδιων Αντιπρυτάνεων (οικονομικών υποθέσεων). Ποιος είναι λοιπόν ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης με την εισαγωγή οικονομικού manager στα Δημόσια Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης; H εισαγωγή οικονομικού manager στα Δημόσια Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, έχει ως στόχο να μετατρέψει τα Δημόσια Πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις εμπορίας της γνώσης και της έρευνας.

Όλες οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση και την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστήμιων στην Ελλάδα, έχουν ως στόχο να απαξιώσουν το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η πρόθεση της Κυβέρνησης για την απαξίωση του δημοσίου χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης γίνεται εύκολα αντιληπτή με ένα από τα επιχειρήματα το οποίο χρησιμοποιούν για την προάσπιση της ίδρυσης μη κρατικών Πανεπιστημίων. «Η ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων και η συνύπαρξη με τα Δημόσια θα δημιουργήσει ανταγωνισμό μεταξύ τους που θα έχει ως αποτέλεσμα την συνεχή αναβάθμιση των δημόσιων Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων».

Η αλήθεια είναι ότι η συνύπαρξη και ο ανταγωνισμός δημόσιων και ιδιωτικών Πανεπιστημίων θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση των Δημόσιων Ιδρυμάτων για να μπορούν να ανταγωνιστούν τα ιδιωτικά. (καταβολή διδάκτρων, πληρωμή συγγραμμάτων, κατάργηση δωρεάν σίτισης και στέγασης κ.λ.π.)

Σε ποια ακριβώς αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου αναφέρεται η κυβέρνηση και πως θα μπορέσει να ανταγωνιστεί ένα ιδιωτικό όταν υπάρχουν εκατοντάδες Δημόσια Πανεπιστημιακά Τμήματα χωρίς να έχουν οι απόφοιτοι τους, αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα; Για ποια ακριβώς αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου μιλούν, όταν τα τελευταία τρία χρόνια συνεχώς το υποχρηματοδοτούν; Με αυτά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν, τουλάχιστον υποτιμούν την νοημοσύνη των ελλήνων πολιτών!

Οι αλλαγές λοιπόν που προωθούνται στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε συνδυασμό με αυτές που προωθούνται στα εργασιακά (κατάργηση 8ώρου, κατάργηση πληρωμής υπερωριών, ατομικές συμβάσεις εργασίας κ.λ.π.) έχουν ως στόχο να δημιουργήσουν κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες στην ελληνική κοινωνία και να τη μετατρέψουν σε μια ταξική κοινωνία όπου η Παιδεία θα αποτελεί αγαθό πολυτελείας και θα προσφέρεται σε «γόνους ελίτ οικογενειών» ενώ παράλληλα οι νέοι «μη προνομιούχων οικογενειών» θα καταλήγουν ανειδίκευτοι εργαζόμενοι σε μια αγορά εργασίας με περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα.

Η εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με βάση το 10, η διαγραφή των «αιώνιων φοιτητών», η κατάργηση των μετεγγραφών, η απελευθέρωση και πληρωμή των συγγραμμάτων, αποδεικνύει το μοντέλο της ταξικής κοινωνίας που οραματίζεται η κυβέρνηση της Δεξιάς, το μοντέλο του οικονομικού και κοινωνικού διαχωρισμού της ελληνικής κοινωνίας.

Ας αναλογιστούμε οι παραπάνω αλλαγές ποιους επιβαρύνουν κατά κύριο λόγο. Ποιοι φοιτητές κατά κύριο λόγο αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους για να ελαφρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό τους; Ποιοι φοιτητές έχουν ανάγκη από το κοινωνικό μέτρο στήριξης των μετεγγραφών; Ποιοι φοιτητές δεν έχουν τη δυνατότητα πληρωμής 15 τουλάχιστον συγγραμμάτων ανά έτος; Ποιοι φοιτητές κατά κύριο λόγο δεν ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στο χρονικό όριο φοίτησης; Προφανώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι επιβαρύνουν τους νέους που προέρχονται από χαμηλά οικονομικά στρώματα. Όσον αφορά την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με βάση το 10, οι νέοι που προέρχονται από χαμηλά οικονομικά στρώματα και δεν καταφέρνουν να εισαχθούν δεν έχουν τη δυνατότητα φοίτησης σε ένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο... Παράλληλα γίνεται μεθοδευμένα από την κυβέρνηση προσπάθεια εύρεσης πελατειακού δυναμικού για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Ας αποκαλύψουν λοιπόν στον ελληνικό λαό πραγματικά ποια συμφέροντα εξυπηρετούν!

Αντί λοιπόν να ανάγουμε ως μείζον πρόβλημα των Πανεπιστημίων τους αιώνιους φοιτητές (δεν «κοστίζουν» τίποτα στο Ελληνικό Κράτος) και το Άσυλο στα Πανεπιστήμια (το νομικό πλαίσιο είναι επαρκές και αντιπροσωπευτικό), ας αυξήσουμε τις δαπάνες για την Παιδεία, με σκοπό να ισχυροποιήσουμε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και να επενδύσουμε στην έρευνα και στη γνώση. Τόσο η διαγραφή των αιωνίων φοιτητών, όσο και η αλλαγή του νομικού πλαισίου για την άρση του Ασύλου, αποτελούν απεγνωσμένη προσπάθεια της Κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει την ελληνική κοινωνία από τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο.

Σκοπός της κυβέρνησης όσον αφορά το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι να μετεξελιχθεί σε επιχείρηση εμπορίας γνώσης και έρευνας. Αυτός είναι ο λόγος που προτείνει την τοποθέτηση οικονομικού manager στα δημόσια Πανεπιστήμια. Αυτός είναι ο λόγος που προτείνει επί της ουσίας την κατάργηση του θεσμού του Ασύλου και τη μείωση της φοιτητικής εκπροσώπησης και παρέμβασης. Γιατί σε ένα Πανεπιστήμιο – Επιχείρηση δεν συμβαδίζει το management και το marketing με το Άσυλο και τον φοιτητικό συνδικαλισμό και την ανταλλαγή ιδεών. Η επόμενη κίνηση της κυβέρνησης για το δημόσιο Πανεπιστήμιο θα είναι η καταβολή διδάκτρων από τους φοιτητές.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο τα τελευταία δέκα χρόνια οφείλονται στη συνεχή υποχρηματοδότηση από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Το ποσοστό του Α.Ε.Π. που δαπανάται για την Παιδεία (3,56% του Α.Ε.Π.) είναι πολύ μικρό για να ανταποκριθούν τα Δημόσια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στις ανάγκες τους. (έρευνα, σίτιση – στέγαση φοιτητών, συγγράμματα, εκπαιδευτικό προσωπικό, κ.λ.π.). Οι κοινωνικές παροχές από το κράτος προς τους οικονομικά αδύναμους φοιτητές δεν είναι επαρκείς έτσι ώστε να τους στηρίξει ουσιαστικά. Η έλλειψη κοινωνικών παροχών, ο περιορισμένος αριθμός των φοιτητών που σιτίζονται δωρεάν, η έλλειψη τεχνικών εξοπλισμών και ο ανεπαρκής αριθμός εργαστηρίων και αιθουσών διδασκαλίας κυρίως σε περιφερειακά Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και σε πολλές περιπτώσεις η μη διανομή δωρεάν συγγραμμάτων, αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για την ολοκλήρωση και την κάλυψη των προγραμμάτων σπουδών στα καθορισμένα χρονικά όρια.

Είναι λοιπόν αναμφισβήτητο το γεγονός ότι απαιτείται αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης για την Παιδεία και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Είναι πολιτική και ιδεολογική επιλογή αν επιθυμούμε μια ταξική κοινωνία με φραγμούς ή μία κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης, αν επιθυμούμε μία κοινωνία με οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες ή μία κοινωνία ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες για Παιδεία και Εργασία.

Αυτή την αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης για την Παιδεία αλλά και την κοινωνία συνολικά, μπορεί να την εγγυηθεί μόνο το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα και ο Γιώργος Παπανδρέου μέσα από την «κοινωνική συμφωνία» με τον ελληνικό λαό!

Η Ελλάδα για την περαιτέρω ανάπτυξη της πρέπει να επενδύσει στη γνώση, στην έρευνα, στην καινοτομία και στο επιστημονικό της δυναμικό. Η μεγαλύτερη επένδυση ανάπτυξης για τη χώρα μας είναι η επένδυση στην παιδεία και στην εκπαίδευση, η επένδυση στην ισχυροποίηση των βάσεων μιας ηθικής και δυναμικής κοινωνίας.

Γιάννης Ραψομανίκης

Μέλος προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής Νομαρχιακού Συμβουλίου Νεολαίας Ηρακλείου
Μέλος του Γραφείου Παιδείας Περιφερειακής Επιτροπής ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Πρώην Αναπληρωτής Γραμματέας Π.Α.Σ.Π. Α.Ε.Ι. Ηρακλείου

9 Μαρτίου 2007 - Η ΤΟΛΜΗ