Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Η προκηρυξη των εθνικών εκλογών και το διακύβευμα τους!

Η «σημαντικότερη στιγμή και συμβολή στον τόπο» της κυβέρνησης Καραμανλή, ήταν η προκήρυξη των εθνικών εκλογών για τον Οκτώμβρη του 2009. Εκλογών, που ανοίγουν τον δρόμο για τη Νίκη του ΠΑΣΟΚ και για μια προοδευτική διακυβέρνηση που θα θέσει τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας!
Όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, ο Καραμανλής προκήρυξε εθνικές εκλογές με το ψευτοεπιχείρημα ότι αναλαμβάνει το χρέος του απέναντι στη χώρα και στους πολίτες της για να σταματήσει η παρατεταμένη προεκλογική ατμόσφαιρα, για την οποία ευθύνεται το ΠΑΣΟΚ. Μία παρατεταμένη προεκλογική ατμόσφαιρα, που βλάπτει την εθνική οικονομία και μάλιστα στο μέσο της διεθνούς οικονομικής ύφεσης. Παράλληλα ζήτησε, όπως είπε χαρακτηριστικά, νωπή λαϊκή εντολή για να συνεχίσει με συνέπεια και υπευθυνότητα τις «μεταρρυθμίσεις».
Η πραγματικότητα είναι ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση, που κατέλαβε την εξουσία το 2004 και το 2007 με σημαία την πάταξη της διαφθοράς, την επανίδρυση του κράτους και την τακτοποίηση της οικονομίας, κατέρρευσε πολιτικά και ηθικά.
Η κυβένηση κατέρρευσε πολιτικά γιατί αποδείχθηκε περίτρανα ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που άσκησε τα 5,5 χρόνια διακυβέρνησης του τόπου οδήγησε σε τέλμα την οικονομία, ενώ παράλληλα βύθιζε ολοένα και περισσότερο στην ανασφάλεια και την φτώχεια τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας! Παράλληλα έχασε το «ηθικό» πλεονέκτημα σε σχέση με το 2004 στα ζητήματα που σχετίζονται με τη δημόσια διοίκηση και τη διαφθορά αφού καθημερινά βυθιζόταν στα σκάνδαλα που δημιουργούσε η πολιτική της!
Επιγραμματικά, το έργο των κυβερνήσεων Καραμανλή, ήταν το ξεπούλημα της δημόσιας περιούσιας σε ιδιωτικά συμφέροντα, η ανελέητη φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, η παραγωγή σκανδάλων και η συγκάλυψη τους, η οικονομική εξόντωση των αγροτών και η απαξίωση των αγροτικών προϊόντων, η χειραγώγηση της δικαιοσύνης, η εξάπλωση της φτώχειας, η απαξίωση και ο μαρασμός κάθε δημόσιου αγαθού (Παιδεία - Υγεία), η απαξίωση της δημοκρατίας και η καταστολή των κινημάτων, η ανασφάλεια, και τέλος η συγκέντρωση του πλούτου, της εξουσίας και της γνώσης στους λίγους και εκλεκτούς.
Επομένως το δίλημμα, που έθεσε στον ελληνικό λαό ο Καραμανλής με το διάγγελμα του, είναι τουλάχιστον γελοίο! Το δίλημμα δεν είναι απλά αν θα διαχειριστεί ο Καραμανλής η ο Παπανδρέου την οικονομία για να ξεφύγει η χώρα μας από τον κυκλώνα της οικονομικής κρίσης.
Η οικονομική και χρηματωπιστωτική κρίση που μαστίζει τις οικονομίες όλων των χωρών δεν προέκυψε από παρθενογένηση κ. Καραμανλή!
Είναι απότελεσμα συγκεκριμένων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που θεοποίησαν το τραπεζικό σύστημα και τη δήθεν ελεύθερη οικονομία στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό – πολιτικό σύστημα! Είναι αποτέλεσμα αντιλαϊκών πολιτικών, που υπηρετούν και ενισχύουν το κεφάλαιο, ενώ παράλληλα διαμορφώνουν μια σκληρή ταξική κοινωνία. Πολιτικές που υπηρετήσαν πιστά οι κυβερνήσεις της δεξιάς από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση και οδήγησαν σε μια οικονομική και αξιακή κρίση τη χώρα μας!
Σήμερα η νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι μπορεί η ελεύθερη οικονομία και η αγορά να αυτορυθμιστεί και να λύσει όλα τα προβλήματα προς όφελος των λαών αποδεικνύεται ότι έχει αποτύχει και πρέπει να αποτελέσει παρελθόν!
Και έχει αποτύχει, διότι τα αποτελέσματα αυτής της συντηρητικής αντίληψης και πολιτικής ήταν η ασυδοσία του κεφαλαίου, η δημιουργία διεθνών μονοπωλείων, η πελατειακή λειτουργία του κρατους και παράλληλα η εξάπλωση της φτώχειας στους λαούς σε διεθνές επίπεδο!
Στις 4 Οκτωμβρίου, συγκρούονται δύο διαφορετικές πολιτικές και αντιλήψεις. Η μία, είναι η συντηρητική νεοφιλελεύθερη αντίληψη της δεξιάς και η δεύτερη είναι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ και του Προέδρου, Γ. Παπανδρέου για μια προοδευτική διακυβέρνηση μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αξιών και αρχών.
Μια προοδευτική διακυβέρνηση σε ένα πλαίσιο αξιών και αρχών που:
· θα θέτει την οικονομία στην υπηρεσία του λαού με ένα κράτος παρεμβατικό που θα ρυθμίζει τους όρους και τους κανόνες στη λειτουργία της αγοράς.
· Θα οδηγήσει στη μετεξέλιξη σε ένα κράτος επιτελικό και αποκεντρωμένο με ισχυρές περιφέρειες και δήμους, με μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων από την κεντρική εξουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπου σε συδυασμό με τον κοινωνικό έλεγχο και τις θεσμικές παρεμβάσεις διαφάνειας, θα οδηγήσει στην πάταξη της διαφθοράς ενώ παράλληλα θα συμβάλλει στην περιεφερειακή ανάπτυξη!
· Θα δημιουργήσει ένα κράτος δικαίου, ισονομίας και ισοπολιτείας που θα εγγυάται την ανάπτυξη και παράλληλα την ευημερία του λαού και την κοινωνική συνοχή!
· Θα αναγνωρίζει τα δημόσια αγαθά (Παιδεία, Υγεία, Περιβάλλον) ως κοινωνικά αγαθά και όχι ως εμπόρευματα.
· Πρωταρχικός της στόχος θα είναι η αναδιανομή του εθνικού πλούτου και η δημιουργία ενός πραγματικά δίκαιου φορολογικού συστήματος, φορολογώντας το κεφάλαιο, και τις τράπεζες!
· Θα οδηγήσει στην ισχυροποίηση της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό είναι το διακύβευμα των εθνικών εκλογών και όχι τα ψευτοδιλήμματα που έβαλε ο «υπεύθυνος» Καραμανλής!

Για αυτή την προοδευτική διακυβέρνηση, εγγυητής είναι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αυριανός Πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου. Στις 4 Οκτώμβρίου, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να δώσει την αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ με μία ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλάζοντας σελίδα για τη χώρα και τον λαό.

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

ΚΡΙΣΗ ΑΞΙΩΝ - ΑΡΧΩΝ: ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!


Τα τελευταία χρόνια, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, κυριαρχεί μια βαθιά κρίση στο πολιτικό σύστημα, μια βαθιά κρίση αξιών και αρχών.
Η κρίση αυτή δεν προήλθε απο παρθενογένηση. Έχει τις ρίζες της, βαθιά απλωμένες, στο άγριο καπιταλιστικό σύστημα, που θέλει την πολιτική εξαρτημένη από το κεφάλαιο και τον λαό αμέτοχο και φοβισμένο.
Το κεφάλαιο συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης κοινωνίας μας, η οποία χαρακτηρίζεται από την έλλειψη συλλογικής ελπίδας και οράματος. Βασικά χαρακτηριστικά της, είναι η αναξιοπιστία, το βόλεμα, η υποκρισία και η αναξιοκρατία.
Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός, η αποϊδεολογικοποίηση, η αντικατάσταση ιδεολογικών προτύπων με τηλεοπτικούς stars, η επιδίωξη του εφήμερου κέρδους, ο υπερ – καταναλωτισμός και η έλλειψη ταξικής συνείδησης.
Σε αυτό το πολιτικό τέλμα, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και τα δήθεν ανεξάρτητα Μέσα Μαζικού Ελέγχου, πίσω απο τα οποία, το κεφάλαιο προσπαθεί καθημερινά να χειραγωγεί τον ελληνικό λαό και να τον οδηγεί στην αποχαύνωση για την εξυπηρέτηση των οικονομικών τους συμφερόντων.
Αποτέλεσμα αυτής της συντονισμένης και μεθοδευμένης προσπάθειας του κεφαλαίου, είναι η αξιακή κρίση που οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών και στην αποστροφή των πολιτών από τα κοινά.
Μέσα σε αυτή την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, ξεφυτρώνουν πολιτικοί – businessmen, που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως επιχείρηση και ως μέσο πλουτισμού, για τους ίδιους και για τις οικογένειες τους. Την ίδια στιγμή, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού υποφέρει από τη νεοφιλελευθερη πολιτική της δεξιάς.
Πολιτικοί - καταχραστές της εξουσίας που τους δίνει ο λαός σε κάθε επίπεδο εξουσίας, αναπτύσσουν επιχειρηματική δραστηριότητα μαζί με «φίλους και κουμπάρους», ενώ παράλληλα φιμώνουν τα στόματα των πολιτών με ρουσφέτια και με μικροεξυπηρετήσεις. Με αυτόν τον τρόπο συντηρούν το πελατειακό τους σύστημα και αποφεύγουν τον κοινωνικό έλεγχο.
Προσωπικά, θεωρώ ότι μεγάλη ευθύνη στην εξάπλωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας διαφόρων πολιτικών, έχουν και οι υπόλοιποι άφθαρτοι πολιτικοί όλων των κομμάτων, που ενώ γνωρίζουν την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, επιλέγουν την σιωπή.
Η επιλογή της σιωπής, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι καθόλου τυχαία. Οι πολιτικοί που επιλέγουν να σιωπούν, το πράτουν συνειδητά. Χρησιμοποιούν τη σιωπή τους ως διαπραγματευτικό χαρτί στο μοίρασμα της πίτας της εξουσίας, προκειμένου να καλύψουν τα εξουσιολάγνα συναισθήματα τους.
Παράλληλα μεγάλη ευθύνη σε αυτή την πραγματικότητα, έχουμε όλοι εμείς οι πολίτες. Και έχουμε μεγάλο ποσοστό ευθύνης, επειδή αντί του κοινωνικού ελέγχου, επιλέγουμε την αποχή και την αποστροφή από τα κοινά, πέφτοντας στην παγίδα του κεφαλαίου και του συστήματος.
Επομένως, είναι προφανές ότι η σημερινή αξιακή κρίση αποτελεί κρίση της Δημοκρατίας μας. Δεν μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία χωρίς συνδιαμόρφωση και κοινούς συλλογικούς στόχους. Δεν μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία χωρίς διαφάνεια, αξιοκρατία και κοινωνικό έλεγχο της εξουσίας σε καθε επίπεδο. Δεν μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία αν δεν υπάρχει ισονομία, ισοπολιτεία και ανεξάρτητη δικαιοσύνη!
Ας αγωνιστούμε λοιπόν για να κερδίσουμε όλα αυτά που μέχρι σήμερα έμοιαζαν να είναι κεκτημένα και αυτονόητα!
Γιάννης Ραψομανίκης
ΠΑΤΡΙΣ: 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009