Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

ΚΡΙΣΗ ΑΞΙΩΝ - ΑΡΧΩΝ: ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!


Τα τελευταία χρόνια, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, κυριαρχεί μια βαθιά κρίση στο πολιτικό σύστημα, μια βαθιά κρίση αξιών και αρχών.
Η κρίση αυτή δεν προήλθε απο παρθενογένηση. Έχει τις ρίζες της, βαθιά απλωμένες, στο άγριο καπιταλιστικό σύστημα, που θέλει την πολιτική εξαρτημένη από το κεφάλαιο και τον λαό αμέτοχο και φοβισμένο.
Το κεφάλαιο συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης κοινωνίας μας, η οποία χαρακτηρίζεται από την έλλειψη συλλογικής ελπίδας και οράματος. Βασικά χαρακτηριστικά της, είναι η αναξιοπιστία, το βόλεμα, η υποκρισία και η αναξιοκρατία.
Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός, η αποϊδεολογικοποίηση, η αντικατάσταση ιδεολογικών προτύπων με τηλεοπτικούς stars, η επιδίωξη του εφήμερου κέρδους, ο υπερ – καταναλωτισμός και η έλλειψη ταξικής συνείδησης.
Σε αυτό το πολιτικό τέλμα, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και τα δήθεν ανεξάρτητα Μέσα Μαζικού Ελέγχου, πίσω απο τα οποία, το κεφάλαιο προσπαθεί καθημερινά να χειραγωγεί τον ελληνικό λαό και να τον οδηγεί στην αποχαύνωση για την εξυπηρέτηση των οικονομικών τους συμφερόντων.
Αποτέλεσμα αυτής της συντονισμένης και μεθοδευμένης προσπάθειας του κεφαλαίου, είναι η αξιακή κρίση που οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών και στην αποστροφή των πολιτών από τα κοινά.
Μέσα σε αυτή την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, ξεφυτρώνουν πολιτικοί – businessmen, που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως επιχείρηση και ως μέσο πλουτισμού, για τους ίδιους και για τις οικογένειες τους. Την ίδια στιγμή, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού υποφέρει από τη νεοφιλελευθερη πολιτική της δεξιάς.
Πολιτικοί - καταχραστές της εξουσίας που τους δίνει ο λαός σε κάθε επίπεδο εξουσίας, αναπτύσσουν επιχειρηματική δραστηριότητα μαζί με «φίλους και κουμπάρους», ενώ παράλληλα φιμώνουν τα στόματα των πολιτών με ρουσφέτια και με μικροεξυπηρετήσεις. Με αυτόν τον τρόπο συντηρούν το πελατειακό τους σύστημα και αποφεύγουν τον κοινωνικό έλεγχο.
Προσωπικά, θεωρώ ότι μεγάλη ευθύνη στην εξάπλωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας διαφόρων πολιτικών, έχουν και οι υπόλοιποι άφθαρτοι πολιτικοί όλων των κομμάτων, που ενώ γνωρίζουν την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, επιλέγουν την σιωπή.
Η επιλογή της σιωπής, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι καθόλου τυχαία. Οι πολιτικοί που επιλέγουν να σιωπούν, το πράτουν συνειδητά. Χρησιμοποιούν τη σιωπή τους ως διαπραγματευτικό χαρτί στο μοίρασμα της πίτας της εξουσίας, προκειμένου να καλύψουν τα εξουσιολάγνα συναισθήματα τους.
Παράλληλα μεγάλη ευθύνη σε αυτή την πραγματικότητα, έχουμε όλοι εμείς οι πολίτες. Και έχουμε μεγάλο ποσοστό ευθύνης, επειδή αντί του κοινωνικού ελέγχου, επιλέγουμε την αποχή και την αποστροφή από τα κοινά, πέφτοντας στην παγίδα του κεφαλαίου και του συστήματος.
Επομένως, είναι προφανές ότι η σημερινή αξιακή κρίση αποτελεί κρίση της Δημοκρατίας μας. Δεν μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία χωρίς συνδιαμόρφωση και κοινούς συλλογικούς στόχους. Δεν μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία χωρίς διαφάνεια, αξιοκρατία και κοινωνικό έλεγχο της εξουσίας σε καθε επίπεδο. Δεν μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία αν δεν υπάρχει ισονομία, ισοπολιτεία και ανεξάρτητη δικαιοσύνη!
Ας αγωνιστούμε λοιπόν για να κερδίσουμε όλα αυτά που μέχρι σήμερα έμοιαζαν να είναι κεκτημένα και αυτονόητα!
Γιάννης Ραψομανίκης
ΠΑΤΡΙΣ: 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009